Thermometer applied by Satguru

Prem (Love-divine) is the real substance, a true essence of spirituality.

What matters most in this Religion of Prema and Love is the purity and intensity of true love in the heart. And a shining example of this Prema and Love-divine is the matchless devotion of Baba Nand Singh Ji Maharaj even as a tender child of five. This Supreme Love of Baba Nand Singh Ji Maharaj has emancipated lakhs and will continue emancipating millions in its mighty sweep for all times to come.

Body is a part and parcel of our ego. It is like an outer garment, and an outer quarter. It has no value in the eyes of Satguru. Body's beauty has no value in the eyes of the Lord. Lord thirsted for the Prema, real love-divine of Bheelni, an otherwise ugly looking woman, and hungered for her tasted fruit (Bers). Because He measures Prema and Prem alone. Purity and depth of her love for Lord Rama was matchless.

A true Divine lover is the one through whom flows the real Love-Force, the Nectar of Immortality. He is the channel of pure divine love.

Bebe Nanaki, the esteemed sister of Sri Guru Nanak Sahib, never sent telegrams and letters to her brother. Her loving remembrance was enough for instant response by the most adorable and lovable Sri Guru Nanak Sahib. True prem, True love cuts across all the barriers and limitations of time and space. Satguru is the true bestower, true channel of Divine Love as well as true recipient of this true love from His true devotees and sikhs.

The Lord, the Guru thirsts and hungers badly for one commodity only and that is this rare and unique Prema.

The Lord, the Great Guru is an Ocean of True Love and Purity. He is the Sole Mighty Magnet and attracts and draws with infinite force a true divine lover unto Him.

True Love defies all description. No words can adequately portray this rare and unique experience. True Divine Love transcends all other sentiments and experiences.

Prem Ras is a rare Divine Elixir, is a rare privilege of a rare blessed soul.

Listen, ‘O’ people of the world, I have tasted Prem Ras (the Nectar of Divine Love). As my true Guru has blessed me with the Nectar of Nam, five enemies have been subdued, destroyed. Firstly, I have renunciated the love of ego, secondly, I have renounced Lokreet and ways of the worldly, the customs of the world.

Such is the glory of this Supreme Elixir of Prema that Kam, Krodh, Lobh, Moh, Ahankar dare not touch me. I am totally free from the love of ‘Ego’ and from the love of the worldly and their ways. Love of self and love of Loklaaj are non-existent in true love.

‘Ego’ melts away in purity of Love. It becomes non-existent in the Bliss of Prema.

One who has tasted the Nectar of Prem Ras, is blessed with the rarest of the rare virtue of contentment. He has touched, reached the climax of spiritual satisfaction and spiritual fulfillment.

Intoxicated with the Nectar of Divine Love one floats in an ocean of Bliss, which is totally free from the effects of Lust, Anger, Greed, Attachment and Pride. He lives in a different world-a holy world free from worldly desires and selfish motives.

God is Love and Love is God. Divine Love is as pure as God and is as infinite as God. Worldliness taints the purity of love and hence dare not touch a Divine Lover.

Rare is a person who turns mad in love of God. A true Lover always established in the Nectar of Lord's Love cannot, at the same time, love Ego and be conscious of the ways and means of the world. He has no love of self and has no concern for Loklaaj.

Let us dissociate ourselves from the worldly-minded persons and beg and pray for a particle of true devotion from our Beloved Satguru.

ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਥਰਮਾਮੀਟਰ

ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਥਰਮਾਮੀਟਰ

80 ਹਜ਼ਾਰ ਦੀ ਸੰਗਤ ਦੇ ਵਿੱਚ 1699 ਨੂੰ ਵਸਾਖੀ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਉਤਸਵ ਤੇ ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਇਹੀ ਥਰਮਾਮੀਟਰ ਲਗਾਇਆ ਸੀ । ਪੰਜ ਪਿਆਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਕਸਵੱਟੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਉਤਰੇ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਫੁਰਮਾਉਂਦੇ ਹਨ,

ਸਿੱਖ ਵੀ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਤਦ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇ ਉਹ ਉਸਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਉਤਰ ਜਾਏ । ਜੇ ਉਹ ਪੰਜ ਪੂਰੇ ਉਤਰੇ ਤਾਂ ਸਦੀਵੀ ਪਿਆਰੇ ਬਣ ਗਏ ।

ਸੱਭ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਦਾਤਾਰ ਪਿਤਾ ਦਿੰਦਾ ਥੱਕਦਾ ਨਹੀਂ। ਦਾਤਾਂ ਦੀ ਲੁੱਟ ਪਾਈ ਰਖਦਾ ਹੈ । ਭੁੱਖਿਆਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ਮਿਟਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹੈ, ਜਾਚਕ ਹੈ ਤੇ ਇਕ ਵਸਤੂ ਦੀ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ । ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਚੰਭੇ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ । ਇਹ ਦਾਤਾਰ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਭੂ ਪਰਮੇਸਰ ਨਿਰੰਕਾਰ ਸਰੂਪ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਭੁੱਖ-ਸਤਾਉਂਦੀ ਹੈ । ਉਸਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਇਸ ਭੁੱਖ ਦਾ ਕਾਲ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਉਸਨੂੰ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਇਕ ਭੁੱਖ ਹੈ, ਉਹ ਹੈ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਭੁੱਖ। ਉਸ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਲੋਚਾ ਹੈ - ਉਹ ਹੈ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ । ਉਸਨੂੰ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਜਾਚਨਾ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ । ਉਸਨੂੰ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਪਿਆਸ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ । ਉਸਨੂੰ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਤੜਪ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ । ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਹੀ ਉਸਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਉਰਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਰੀ ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਦਾਤਾਂ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਦੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਰੱਬ ਸਿਰੋ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰੀ ਖੇਡ ਹੀ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਹੈ ।

ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਜੀ ਆਪਾਂ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰੀਏ ਦਿਲ ਤੇ ਹਿਰਦੇ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਕਰੀਏ । ਸੇਵਾ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਕਰੀਏ । ਨਾਮ ਜਪੀਏ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ । ਕੀਰਤਨ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ । ਉਸਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਵਾਸ ਲਈਏ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ । ਸਾਡਾ ਮਨੋਰਥ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਰਿਝਾਉਣਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ।

ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੌਤਕ ਹੀ ਇਸ ਥਰਮਾਮੀਟਰ ਦਾ ਹੈ । ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਥਰਮਾਮੀਟਰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਲਾਇਆ ਤੇ ਇਹੀ ਥਰਮਾਮੀਟਰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨੂੰ ਲਾਇਆ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਨੂੰ ਲਾਇਆ। (ਭਰਦ ਜਤ ;ਰਡਕ .ਅਦ ;ਰਡਕ ਜਤ ਭਰਦ)

ਜਦੋਂ ਉਸ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਨਿਖਾਰ ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਸਰੂਪ ਦੀ ਰੂਪ ਰੇਖਾ ਵਿੱਚ ਜਲਵਾ ਫਰੋˆ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਨੇ ਭਾਈ ਲਹਿਣਾ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਵੱਸ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਮਸਤਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ । ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਵਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਜਦੋਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਜਾਗ੍ਰਿਤ ਸਰੂਪ ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਪ੍ਰਤੱਖ ਪ੍ਰੇਮ ਹੀ ਪ੍ਰੇਮ ਸਨ ਡਿਠਾ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਸਤਕ ਰੱਖ ਕੇ 12 ਵਰ ਦਿੰਦਿਆਂ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਵਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ।

प्रेम का मापक-प्रतिमान

सन् 1699 की वैसाखी के पवित्र उत्सव पर एकत्रा 80 हज़ार की संगत में दशमेश पिताजी ने यही मापक प्रतिमान लगाया था। पाँच प्यारे प्रेम की कसौटी पर खरे उतरे। सच्चे पातशाह फ़रमाते हैं-

सिख भी गुरु को तभी प्राप्त कर सकता है जब वह उसके प्यार में पूरा उतरे। वे पाँच जब इस कसौटी पर पूरे उतरे तो सदा-सर्वदा के लिए प्यारे बन गए।

साध-संगत जी, हम जो कुछ भी करें, हार्दिक प्रेम से करें। सेवा करें तो प्रेम से करें। नाम जपें तो प्रेम से। कीर्तन करें तो प्रेम से। उसके चरणों में श्वास लें तो प्रेम से। हमारा मनोरथ सतगुरु को रिझाना और उसकी प्रसन्नता प्राप्त करना है। और वह प्रसन्न होता है- केवल प्रेम से।