Beloved Guru in our Home
In our house, reception and entertainment of a visitor varies according to his status and relationship. For a most revered and beloved guest we, perforce, make the best possible arrangements and procure the best available requirements befitting the dignity of the most esteemed guest. Lodging and catering arrangements are the best possible.
For equals, the reception and treatment is more informal and free, on the basis of equality.
For messengers, servants and other workers, treatment is of inferior quality matching our own servants in the house.
The Eternal Guru, Sri Guru Granth Sahib is accorded treatment in one of the aforementioned ways. In many houses the most Esteemed Satguru is accomodated in servant quarters, in garages, in store rooms or other unfit places, may be out of ignorance. In most of the houses, the Guru is treated on equal terms. In exceptional cases, the Guru is served, adored and worshipped in the house as the most Revered and the most Beloved Satguru.
Sikh Sangat derives its Sap and vitality from the Guru. Guru's physical presence used to inspire the deepest respect in the minds of sikhs. Sri Guru Granth Sahib is the Living Guru and not a mere scripture. Love and adoration of the Highest for Sri Guru Granth Sahib should arise in every heart to derive the maximum spiritual benefits.
Cleanliness is next to Godliness. Therefore necessity arises to maintain cleanliness and purity of everything required in Sacred Service, Worship and Adoration of the Lord.
Cleanliness and purity of the body and personal clothing, cleanliness and purity of the place, cleanliness and purity of all the offerings and the articles of worship and that of the place of worship. That is how every thing can be sanctified.
How miserable we feel with unclean body and mind. How much more miserable one would feel in unclean service, unclean offerings and unclean worship of the Purest of the Pure Lord.
All the Padaraths have been given to us by the Lord. Every thing offered to the Lord is actually His and not, ours. Therefore, there is nothing which we can call ours and really offer Him. He does not feel hunger and thirst for things which He gives to us in plenty.
He does thirst for one thing. He is very greedy also for that rare commodity and that is Divine Love. So we have to lovingly serve Him, lovingly offer Him, lovingly adore and worship Him without any selfish desire and motive. He seeks our undiluted, unselfish, pure love much more than we seek Him.
Therefore, we should offer the best possible service and worship to our Beloved Satguru, our Loving Lord and try to get rid of the sense of 'My and Mine' in relation to all our worldly possessions. With such surrender we are Guru's and Guru is ours.
Moreover, the Lord is the Sole Donor. He gives the food to all His Creatures. But His own food is Love. Lord Rama relishes the already tasted dry fruit from devoted Bheelani, Lord Krishna relishes the vegetable leaves in the cottage of poor Bidur ignoring the delicacies awaiting Him in the Palace of Daryodhana. Sri Guru Nanak Sahib relishes the simple food offered by Bhai Lalo rejecting the royal feast of Malik Bhago.
An impure mind, a mind stained with impurities can not prepare and offer Parshad to the Lord Satguru who is an Ocean of Purity, who is Purer than Purity itself.
With regard to the Bhog Philosophy it is metaphysical truth established and based upon direct experiences of great sages, bhaktas whose bani has been enshrined in Sri Guru Granth Sahib. It has been validated by scriptural evidence in Sri Guru Granth Sahib and in the Vars of Bhai Gurdas Ji. It is also based on direct experiences of other enlightened souls.
As already stated whatever we offer to the Lord, we cannot call it ours. Everything has been given and bestowed to us by the Lord Satguru only.
Bhavna De Bhukhe Han”
Asin Sarey Us Da Dita Hi Khandey Haan”
ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਾਡੇ ਗ੍ਰਹਿ ਵਿਖੇ ਪਰਵੇਸ਼
ਸਾਡੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕ ਮਹਿਮਾਨ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਅਤੇ ਆਉਭਗਤ ਉਸਦੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਅਤੇ ਰੁਤਬੇ ਦੇ ਅਨੁਰੂਪ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਅਤਿ ਪਿਆਰੇ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਮਹਿਮਾਨ ਲਈ ਅਸੀਂ ਹਰ ਸੰਭਵ ਅਤੇ ਚੰਗਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪੂਜਨੀਕ ਅਤਿਥੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਜ਼ਰੂਰਤ ਅਨੁਸਾਰ ਲੋੜੀਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਸਦੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਅਤੇ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਉਤੱਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਸਮਾਨਤਾ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ ਬਰਾਬਰ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਆਉਭਗਤ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਵਰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਸੰਦੇਸ਼ਵਾਹਕਾਂ, ਨੌਕਰਾਂ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਵਰਤਾਉ ਤੁੱਛ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਆਪਣੇ ਨੌਕਰਾਂ ਲਈ।
ਸਦੀਵੀ ਗੁਰੂ, ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਲਈ ਉਪਰੋਕਤ ਤਰੀਕਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਵਰਗਾ ਵਿਵਹਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਧਿਕਤਰ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤਿ ਪਿਆਰੇ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ ਯੋਗ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਨੌਕਰਾਂ ਦੇ ਕਮਰਿਆਂ, ਗੈਰਾਜਾਂ ਅਤੇ ਸਟੋਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਅਯੋਗ ਅਸਥਾਨਾਂ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਅਗਿਆਨਤਾ ਕਰਕੇ ਬਿਰਾਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਨਾਲ ਸਮਾਨਤਾ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ ਵਰਤਾਉ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸੇਵਾ, ਪੂਜਾ ਅਰਚਨਾ ਅਤਿ ਪਿਆਰੇ ਅਤੇ ਪੂਜਨੀਕ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਸਿੱਖ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜੀਵ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਣ-ਸ਼ਕਤੀ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹਾਜ਼ਰੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ਵਿੱਚ ਅਥਾਹ ਆਦਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਇਕ ਗ੍ਰੰਥ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਇਕ ਜਿਉਂਦੇ ਜਾਗਦੇ ਬੋਲਦੇ ਗੁਰੂ ਹਨ। ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਧਿਆਤਮਕ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਲਈ ਉੱਚ ਦਰਜੇ ਦਾ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਹਰ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਉਪਜਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਇਕ ਵਾਰ ਦੀਵਾਨ ਵਿੱਚ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਜਦੋਂ ਬੈਰਾਗਨ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਪਾਵਨ ਸੀਸ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਮੁਬਾਰਿਕ ਨੇਤਰ ਖੋਲ੍ਹੇ, ਸੰਗਤ ਵੱਲ ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਤੱਕਿਆ। ਕੁਝ ਨਵੇਂ ਸਰਦਾਰ ਸੰਗਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਾਗੀਆਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਇਕ ਸਵਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰੋਗੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰੋਗੇ ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ। ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਫਿਰ ਅਪਣਾ ਸਵਾਲ ਦੁਹਰਾਇਆ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰੋਗੇ, ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰੋਗੇ? ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਨਾ ਸਮਝ ਸਕੇ ਤੇ ਚੁੱਪ ਦੇ ਚੁੱਪ ਹੀ ਰਹੇ। ਭਾਈ ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ ਆਪ ਹੀ ਮਿਹਰ ਕਰੋ।
ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਵੱਲ ਤੱਕਦੇ ਹੋਏ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਉੱਥੇ ਹੀ ਜਾਉਗੇ ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਏਗਾ। ਅੱਗੋਂ ਇਕ ਦੋ ਨੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ, ਤੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰੋਗੇ ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰੇਮ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਰਖੇਗਾ। ਅੱਗੋਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ “ਜੀ” ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ। ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਿ ਇਹੀ ਸੁਭਾਓ ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਵੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਸਤਿਕਾਰ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਰੱਖੇ।